Мядзведзя часта паказваюць у казках непаваротлівым, цяжкім гультаем. Насамрэч, гэта не так. Мядзведзь – прыткая жывёліна, ён можа прабягаць да 60 кіламетраў за гадзіну, добра плавае і спрытна караскаецца на дрэвы. Акрамя таго, мядзведзі вельмі разумныя. У цырку, напрыклад, выступ мядзведзя заўсёды адзін з самых цікавых. Але дрэссіроўшчыкі заўсёды трымаюць іх у наморніках, бо паводзіны мядзведзя могуць быць непрадказальнымі.

Але тое, што мядзведзь вялікі аматар мёду – гэта праўда. Да таго гэты моцны і страшны звер ласы да салодкага, што ніколі не прапусціць вулей з пчоламі. І не адступіцца, пакуль не пачастуецца. Хоць, часам яго за гэта моцна кусаюць пчолы. Агулам, меню мядзведзя вельмі разнастайнае. Не адмовіцца ён і ад мышы, рыбы або жабы. Частуецца насякомымі і часта разбурае мурашнікі. Калі мішка рыхтуецца да зімы, то палюе нават вялікіх жывёлінаў, напрыклад, лася. Востры нюх дапамагае яму ў паляванні.

Зімой мядзведзь кладецца спаць і моцны сон яго ахінае да самай вясны. Але гэты сон вельмі чуйны, і калі нешта разбудзіць мядзведзя, то ён будзе блукаць па лесе злы і галодны. У гэты час у лесе сустрэча з мядзведзем можа быць вельмі небяспечнай.

Мядзведзі доўгі час жылі ў лясным гушчары, але побач з чалавечым жытлом. Таму з гэтым лясным драпежнікам звязана мноства расповедаў, казак, а таксама народных прыкметаў. Напрыклад, распавядаюць, што асабліва мядзведзя трэба асцерагацца жанчынам, а вось маленькіх дзетак ён чапаць не будзе. Паляўнічыя кажуць, што мядзведзь будзе біцца да апошняга. Нават смяротна паранены, ён можа кінуцца на чалавека са стрэльбай, ці нават далёка гнацца за ім.

Калі мядзведзю нічога не пагражае, ён сыты і спакойны, то ён паводзіць сябе мірна і забаўна. Ён цікаўны, усё навокал нюхае, назірае. Бывае, нават, падымецца на заднія лапы, як робяць яны ў цырку або нібыта пазіруе для прыгожага фотаздымку.