1.Нашым князям, што ў сваіх міжусобіцах розум Нашай крывёй замуцілі, падай на пахмелле Мысляў і ўчынкаў цвярозасць, вярні раўнавагу Мудрых дзяржаваўцаў, напомні пра іх абавязкі, Гэтак злачынна забытыя, - карай напомні! Свет вар'яцее, і ўсе міратворцы на словах - гэта ваўкі пад ягнячым руном красамоўства.

2.ПЕрад табою, святой багародзіцай, кленчу. Бледны, прыгнечаны ношай грахоў сваіх цяжкіх, Вусень-чарвяк падбірае будзённыя словы Ў гэты маленнне і шчэ спадзяецца, што зможа Вымаліць краю тваю абарону-спагаду. О, заступія за нас!

3.Свет абшукайце - ці знойдзецца ў ім заваёўнік, Што заваёўвау і гладзіў рабоў па галоўцы І не купаўся ў крыві і слязах зваяваных.

4.Бэюцца князі-ваяводы, а стогнуць народы: воіны ж гінуць у тых і другіх у сутычках, што ім той смерд - наша гора і наш пакуты? Ім бы свайго дамагчыся, а ты хоць заліся Ў горкіх слязах. За мурамі рыданняў не чутна - Значыць, гандлюй і крывёю і лёсам падданых. Ворагі ўсе бачаць, смяюцца з няшчасных.

5.Ёсць паляўнічная прымаўка ў нашым народзе: "Звера яшчэ не забіў, а набіліцы збіў", - прабачайце Гэтую вольнасць. Дык вернемся зноў на аблаву.

6.Войны прадбачы ўслед за малой перадышкай Князь рыхтаваў да вайны сваё войска і кнсяства. Мудрая справа - у часе самой падрыхтоўкі Вытравіць боязнь і страх са свядомасці вояў І прывучыць іх зараней да ўсякай нягоды.