Наша сям'я складаецца з чатырох чалавек: мама, тата, я і мая малодшая сястра. Ўсеагульнай любіміцай у сям'і з'яўляецца мая малодшая сястра. Яе клічуць Яўгенія. Ёй пяць гадоў. 
Жэня вельмі мілая дзяўчынка. Яна сімпатычная знешне: светла-русыя валасы, блакітныя вочы і пухленькія шчочкі. І ў яе анёльскі характар: яна ніколі не капрызіць і заўсёды стараецца з усімі ўсім падзяліцца. Жэня паслухмяная. Калі мама сказала, што нешта рабіць нельга, яна ніколі гэтага не зробіць. 
Нягледзячы на свой юны ўзрост, яна ўжо ведае, што маме трэба дапамагаць. Праўда, сіл у яе пакуль хапае толькі на тое, каб выцерці пыл з невысокіх прадметаў ды патрымаць савок, калі мама падмятае. Але шмат вы ведаеце пяцігадовых дзяцей, якія хоць гэта робяць? 
Жэня яшчэ, вядома, не ходзіць у школу, але яна вельмі любіць вучыцца. Мама навучыла яе чытаць, і яна з задавальненнем гартае кніжкі. Праўда, пакуль стараецца выбіраць тыя, дзе пабольш малюнкаў. Жэня ўжо свабодна лічыць да дваццаці. Цяпер яна просіць маму навучыць яе пісаць. Зараз у мамы няма на гэта часу, але Жэня ўпартая і свайго даб'ецца. Яна з зайздрасцю глядзіць, як я раблю ўрокі, і не можа дачакацца, калі сама пойдзе ў школу. Мне яе не зразумець. 
Увогуле, Жэня - анёл, а не дзіця. Спадзяюся, цяпер вы разумееце, чаму яе ўсе любяць.