Беларускае вяселле - гэта не толькі прыгожае свята, але і складаны рытуал. Традыцыйная беларускае вяселле працягваецца не адзін дзень і ўключае мноства абрадаў.
Спачатку жаніх павінен быў адпраўляцца ў дом нявесты. Перад гэтым яго сябры рыхтавалі вясельны поезд. Так зваліся падводы, аздобленыя званочкамі, стужкамі і кветкамі. Званочкі не толькі стваралі святочны настрой, але і, па павер'ях нашых продкаў, адпужвалі злых духаў. Затым бацькі благаслаўлялі сына і вясельны поезд адпраўляўся ў дарогу на выкуп нявесты. Выкупляць нявесту ехалі сам жаніх, яго хросная маці, сват і іншыя госці. Абавязак сабраць выкуп (грошы, прысмакі, гарэлку) ускладаўся на свата.
Тым часам у хаце нявесты рыхтаваліся да прыезду гасцей, гатавалі пачастунак. Сяброўкі дапамагалі нявесце апрануцца ў вясельны ўбор. Ён складаўся з сукенкі, чырвонага паяска, чырвоных боцікаў, белай фаты, вянка з кветак. Прычоска была простай - каса.
Калі прыбывалі госці, пачынаўся торг за нявесту. Ён вельмі падобны да гандля на рынку: адзін бок павышае цану, другі паніжае. Калі бакі дамовіліся, торг скончаны. Жаніх вёў нявесту да сябе дадому. Там былі накрытыя сталы. Госці рассаджваліся так: па адзін бок стала - госці жаніха, па другі - госці нявесты.
Пасля непрацяглага застолля ўсе ехалі ў царкву на вянчанне. Адтуль маладыя адпраўляліся на могілкі пакланіцца продкам. А ўжо адтуль - дадому. Але па дарозе дадому жаніх павінен быў перанесці нявесту на руках цераз сем мастоў.
Дома маладых сустракалі іх бацькі. Ім насустрач выносілі каравай. Яго трэба было пацалаваць, перш чым увайсці ў дом.
Вяселле адзначалі тры дні: як у доме жаніха, так і ў доме нявесты. У канцы ўрачыстасці дзялілі два каравая: адзін - госці жаніха, другі - госці нявесты. Пасля гэтага мама жаніха забірала ў маладое фату і давала ёй хустку.
Праз дзевяць дзён пасля вяселля ладзілі свята для бацькоў маладых. А ўжо пасля гэтага пачынаўся мядовы месяц.
Мне вельмі падабаюцца нашы старыя вясельныя традыцыі. Яны вельмі прыгожыя і душэўныя. Вельмі шкада, што яны не захаваліся да нашых дзён.