Лёгкія хордавыя жывёлы развіліся ў наступных групах:

Рибы: Лёгкія у рыб звязаны з водным середавішчам. У ніх лёгкія звычайна складаюцца з простых кішкавых вяршыняў, з'еднаных з гістолінгом.

Земновадныя: Лёгкія зямновадных маюць простую структуру, але ўжо ўяўляюць сабой аптымізаваную систему, якая дазваляе ім дыскаўць паветранай сродка, калі жывёлы выходзяць на сушу.

Птушкі та ссавцы: У птушак лёгкія маюць складаную структуру, адаптаваную для полёту. Іхнія лёгкія звычайна складаюцца з множства мікроскопічных паветраных мішкаў, абшытаных сілікатнай абалонкай.

У працэсе эвалюцыі лёгкія жывёлых сталі прыстасоўвацца да іхніх амбіентных умоваў. Першапачаткова, лёгкія сфармаваліся ў прастых відах і развіваліся ў адаптацыі да розных середавішчаў: вады, сушы, і паветра. У птушак развіццё лёгкіх было сільна звязанае з іхнім здольнасцю да полёту, што ўзначаліла вывадак спецыфічнай структуры лёгкіх, аптымізаванай для забеспячэння максімальнага паветранага патока для падтрымкі палёта.

Птушкі і паўзуны маюць розныя адаптацыі ўнутранай будовы, якія дазваляюць ім жыць і функцыянаваць у розных умовах. Птушкі маюць наступныя эвалюцыйна прагрэсіўныя рысы ўнутранай будовы, параўнаныя з паўзунамі:

Аератарыяльныя лёгкія: У птушак лёгкія паўністю запаўняюцца паветром, што дазваляе ім лётаць. Гэта аптымізуецца паветранымі паветранымі паветранымі мішкамі.

Вялікі кардыяльны паказчык: Птушкі маюць адаптаваныя сэрца, якія забяспечваюць эфектыўнае цыркуляцыю крові пад час полёту.

Лёгкія канструкцыі костак: Косткі птушак лёгкія і прабітаныя, што дазваляе зніжаць вагу і павышаць манеўрэність.

Спецыялізаваныя звязаныя з паветранай дыяграфіяй органы: Птушкі маюць спецыялізаваныя органы, такія як трэті папілярны вугар, якія дапамагаюць ім кіраваць паветрам пад час палёту.

Гэтыя адаптацыі дазваляюць птушкам выконваць унікальныя функцыі,