Мастацтва ўзбагачае наша жыццё. А адзін з яго відаў – літаратура – сустракае нас у самым пачатку жыццёвага шляху і застаецца назаўжды. Кніга, падобна клапатлівым бацькам, выхоўвае і вучыць нас. Чытаючы ў дзяцінстве казкі, мы пачынаем адрозніваць дабро ад зла, праўду ад хлусні, дабрачыннасць ад подласці. Літаратура вучыць адчуваць, разумець, суперажываць. Бо кожная кніга прымушае нас задумацца аб тым, што ж хацеў данесці аўтар сваім творам. Якую думку ён ўклаў у свой твор? Пазнаючы новых герояў, спасцігаючы іх пачуцці і думкі, мы пачынаем лепш разбірацца ў людзях, навакольных нас, а галоўнае, у сабе. Нездарма, многія вялікія дзеячы культуры і навукі ў хвіліны душэўнага хвалявання бралі ў рукі мастацкую літаратуру. Яны знаходзілі ў ёй спакой і задавальненне. Кнігі здольныя дапамагчы, знайсці верны жыццёвы шлях, шукаючы якія мы часта блытаемся. Але гэта не ўсе добрыя якасці літаратуры. Дзякуючы ёй мы даведаліся шмат патрэбнай і карыснай інфармацыі. Так, напрыклад, пра паход князя Ігара было захавана вельмі мала крыніц, а літаратурны твор «Слова пра паход Ігараў » праліла святло на многія невядомыя факты. Апісваючы побыт і норавы свайго стагоддзя, пісьменнік дапамагае нам скласці карціну часу. Кніга нават здольная паўплываць на ход рэальным жыцці чытача. Напрыклад , прачытаўшы аповяд Шолахава «Лёс чалавека», многія людзі, жыццё якіх была падобная з лёсам героя гэтага твора, акрыялі духам і знайшлі ў сабе сілы жыць далей. Думаю, у гэтым і ёсць вялікая сіла мастацтва літаратуры