∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√             ∩√√√

ауыл жолы туралы жас шаруа Петер Ларс мініп жүрді. Ол қалаға жаңа костюм сатып алып, кешке жас көрінеді: өйткені бүгін Ол сырғанауға барады.

Оның көңіл — күйі өте жақсы болды: ол бас тартпайтынына сенімді болды-қандай мақтанышпен және бай Лиза еді, ол әлі де оған, өзінің күтушілерінің ең кедейіне, жылы көзқарастар жұбына ие болды. Оның құдаты әкесімен бірге ата-анасының үйіне тура алты сағат бойы келіп, өзінің ниетін баяндауға шақырды.

Петер Ларс жол өрістер, содан кейін үлкен орман арқылы жатты. Ақырында ол лугқа шығып, біреу канавада қозғалатынын байқады. Жақындап келгенде, ол онда бір оғаш әйел қазып жатқанын көрді.

Ол басын көтеріп, салт атты шаршады. Өмірде ешқашан Петер Ларс мұндай уродинаны көрмеді! Қара, бұрыштың бұршағы сияқты, көз дерлік бет-әлпетін ғарыш астында жасырын болды. Мұрын-сәбіз сияқты, ал ерні-екі кесілген жапырақтар сияқты.

— Маған қызмет көрсетпесің бе? — ол жолаушыға жүгінді. — Ал мен саған еңбектерімді төлеймін.

- Саған не керек? — Петер Ларс сұрады.

Шықты, міне, содан. Ол орманда жүріп, аяғын зақымдады. Мен көрші орманға емдік құралдан кейін барғым келді, бірақ өзі де бола алмайды: құлап кетті, сондықтан да жырада жатып қалды. Ал көрші орманда жол жиегіне көтеріліп, жолдың жанында жеті қарағай өседі, егер әрбір шайыр бөлігінен жинап, науқасқа барыңыз — бәрі бір рет өтеді. Міне, кім оған көмектесіп, осы смоланы әкелер еді! Ал, ол, әрине, мақтана алады. Бірақ бес жолаушыға қызмет көрсету үшін ол алтыннан берді, бірақ олар тек қалада ақша ұрды, ал үйге айналуға қайтып келді, сондықтан ол таңертеңнен бастап осы жыраға жатқанымен, оларды енді көрмеді.

Әйел Петер Ларс жарқыраған алтын монетаны көрсетті-ол смоланы әкелсе, оны алады.

Петер Ларс жапты.

— Сіз қайдан, мұндай уродины, сонша алтын монеталар бар? — деп тамсанды ол.

— Ах, маған қалай ауырады! - әйел адамды оқып, ауру аяғын жоғалтты. — Қалай ауырады! Ал орманда менің анам алаңдаушылық танытып, мені лақап атады. Міне, естеймісін?

— Жоқ, ештеңе естімеймін, - деп жауап берді Петер Ларс. Сонда әйел ухватилась үшін поводья көтерілді және келісім тоқтатылған алақан оның уху. Және ол орманда біреу ән айтады:

Доченька-красавица!

Доченька-красавица!

Қайда сен, менің алтын?

Мұнда Петер Ларс күлді: бұл әдемі сөздер оның алдында тұрған уродицаға сәйкес келмеді.

— Маған да алтын! — ол күлді.

Әйел қолын жұлып, жыраға қайта түледі. Бірақ басы босаған жоқ, қара бұршақ әлі күнге дейін жанып кетті.

— Сіз басқа да сияқты күле аласыз, - деді ол. - Мен сені жек көремін! Сонда да сен ақша аласың — қалағанша, - тек сол шайырдың бір бөлігін алып кел.

Және ол бозбалалар алдында алтын монеталарды шақырды.

Петер Ларс оған көз түсірмеді. Ал содан кейін кенеттен оның қолына тиындар жыраға түсіп кетті.

— Жоқ әрине, рахмет! — ол леп берді. - Енді мен сен құшақтықсың деп көремін,ал жансыз күшпен істерімді тілеймін!

Ол қамырды басып, одан әрі сырғып кетті. Қалада тамаша пиджак сатып алып, кері жолға шықты. Бірақ, әйел айтқан төбеге келіп, ұстап тұрған жоқ және айналасында қарап, сол қарағай іздеген. Олар жол бойымен қатарда тұрды және тыныш шулы. Сол сәтте ол таныс әнді қиды:

Доченька-красавица!

Доченька-красавица!

Қайда сен, менің алтын?

Петер Ларс маған қарап оқпандар қарағай, ища көзқараспен ту ең шайыр. Бірақ оны табу оңай емес: бұл күзде болды, ерте болды, сондықтан оны көру қиын болды.

"Жоқ, маған асықпау керек, — деп ойладым жас жігіт, - ал бір сағат шексіз, түлкіге кешікемін, ал бұл маған қымбат болады, өйткені ол мақтан тұтады және ренжітеді!"Ол әрі қарай секірді.

Бірақ, біраз жүріп, ат кенеттен тоқтап, құлақ естігендей болды. Және тағы да ән қалды: